«بی‌غربی»؛ به همین سادگی به همین کوتاهی
تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۰۲۷۶۰
خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل-مریم خرمائی: کنفرانس امنیتی مونیخ از دیروز جمعه با سخنرانی «فرانک والتر اشتاین مایر» رئیس‌جمهوری آلمان آغاز شد و قرار است تا فردا یکشنبه نیز برقرار باشد.
در آغاز این نشست بین‌المللی، آنچه مثل بمب خبری صدا کرد، جمله معروف اشتاین مایر بود مبنی بر اینکه «آمریکا، چین و روسیه جهان را خطرناک‌تر می‌کنند».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این اظهارنظر وی، ریشه در نگرانی اروپا از آغاز دور جدیدی از رقابت تسلیحات اتمی میان ۳ قدرت جهانی دارد که با منقضی شدن پیمان استارت نو در ماه میلادی فوریه و اصرار دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری آمریکا مبنی بر پیوستن چین به پیمان جدید، عمیق‌تر هم شده است.
همچنین اشتاین مایر از اینکه دولت ترامپ جامعه جهانی را انکار می‌کند به شدت انتقاد کرد و با لحنی کنایه‌آمیز گفت نباید «به قیمت تضعیف همسایه، خود را بزرگ کنیم» - اشاره‌ای آشکار به شعار معروف ترامپ مبنی بر اینکه «بیایید آمریکا را دوباره بزرگ کنیم»!
اما حتی پیش از آنکه اشتاین مایر خطابه تند و تیز خود علیه ۳ قدرت جهانی را ارائه دهد؛ باید از شعاری که میزبانان کنفرانس امنیتی مونیخ برای آن در نظر گرفته‌اند می فهمیدیم که لحن و فضای حاکم بر این رویداد بین‌المللی، امسال سنگینی خاص خود را دارد.
اما این شعار چیست و در پس آن چه مفهومی گنجانده شده است؟
شعار سال کنفرانس امنیتی مونیخ یک تک واژه غریب است که از ترکیب ۲ واژه (west) و (lessness) حاصل شده تا کلمه (westlessness) را ایجاد کند که ترجمه تحت‌الفظی آن می‌شود «نقصان غرب» یا «بی‌غربی». به همین سادگی و به همین کوتاهی، بدون هیچ توضیح اضافه.
اما در پس این واژه نوظهور، معنای عظیمی نهفته که انعکاس به مراتب ضعیف‌تر آن می‌شود: بی‌قراری غربی‌ها در قدرت‌یابی کشورهای غیرغربی که خود تا حد زیادی متاثر از عدم انسجام آنها در مواجهه با چالش‌های جهانی است.
در گذشته، به کنفرانس امنیتی مونیخ اغلب به چشم یک گردهمایی خانوادگی کشورهای غربی نگاه می‌شد و حتی وقتی آنها سعی کردند با شریک کردن شرقی‌ها به آن رنگ و بویی بین‌المللی بدهند، ملاک در درجه نخست، تامین منافع غرب بود. اما اکنون، با توجه به آنچه سال گذشته در این مجمع بین‌المللی روی داد؛ می‌توان این گونه قضاوت کرد که دنیای غرب در مخمصه‌ای جدی گرفتار شده تا آنجا که برخی صاحب‌نظران شرایط فعلی را «مرثیه‌ای برای غرب» توصیف کردند که به کنایه حاکی از زوال آن حداقل در شکل فعلی است.
این تصور از سال گذشته و وقتی آغاز شد که آنگلا مرکل صدراعظم آلمان و مایک پنس معاون رئیس جمهوری آمریکا روی سن رفتند تا به سوالات «مشابه» از آینده توافق هسته‌ای ایران گرفته تا خط لوله گازی نورد استریم ۲، هزینه‌های ناتو و توازن تجاری فراآتلانتیکی، پاسخ‌هایی بی‌نهایت «متفاوت» بدهند.
گوش دادن به اظهارات همزمان مرکل و پنس، این تصور را به وجود آورد که گویا اتاق کوچک اما پر ازدحامی که نشست خبری در آن برگزار می‌شد؛ به ۲ دنیای کاملاً متفاوت تعلق داشت. به عبارت دیگر، مخاطبین در حالی آن اتاق را ترک کردند که می‌دانستند از این پس، فهم مشترکی از آنچه غرب ارائه می‌دهد؛ وجود ندارد.
تغییر توازن قدرت در عرصه جهانی، غرب را دچار نوعی بی‌قراری و اضطراب می‌کند. به عبارت دیگر، «جهان کمتر از گذشته غربی است» حال آنکه از آن بیشتر «غرب هم نسبت به قبل کمتر غربی است» و این همان مفهومی است که واژه نوظهور ( Westlessness) سعی به تعریف آن دارد.
به عنوان مثال، در سایه عدم اتحاد غرب، شاهد برگزاری نخستین رزمایش دریایی مشترک ایران، روسیه و چین در اقیانوس هند و دریای عمان بودیم که خود حامی پیامی مبنی بر امکان ایجاد ائتلاف‌های نوظهور داشت.
در حالی که اتحاد غربی‌ها در جدال با قدرت‌یابی تفکراتی چون «یک جانبه‌گرایی» و «ملی‌گرایی» خدشه دار شده و آنها دیگر علاقه‌ای به درگیری مستقیم در بسیاری از تحولات جهانی ندارند؛ روسیه با قدرت هرچه تمام‌تر به نقش‌آفرینی در سوریه، لیبی و آفریقا روی آورده. همزمان، ترکیه نیز راهبرد کلانی را برای عبور از مدیترانه و گذار از نقش بازیگر منطقه‌ای با هدف تبدیل شدن به بازیگری جهانی در پیش گرفته است. عرض اندام در مدیترانه، آفریقا، سوریه، عراق؛ همکاری با ناتو، روسیه و ایران، تلاش برای بسط رابطه با پاکستان و مالزی و همچنین برقراری اتحاد با قطر، ارتباط با حماس و نهایتاً بسط قدرت نرم از طریق رسانه و فعالیت‌های هلال احمر، همگی حاکی از بلندپروازی‌های ترکیه در عرصه بین‌الملل دارد.
آمریکا نیز اگرچه به این عدم انسجام اذعان دارد اما از زاویه دید خود که قطعاً به تامین منافع ملی ذیل تعریف ترامپ منجر می‌شود؛ به آن نگاه می‌کند.
ترامپ بسیار پیشتر در جولای ۲۰۱۷ مدعی شده بود: سوال اساسی این است که آیا غرب اراده دوام آوردن دارد. می توانیم بزرگترین اقتصادها و کشنده ترین تسلیحات را داشته باشیم؛ اما چنانچه خانوداه‌های قوی با ارزش‌های قوی نداشته باشیم؛ ضعیف خواهیم بود و دوام نمی‌آوریم.
اما نسخه جدیدتر تفکرات ترامپ را می‌توان در اظهارنظری که معاون وی در فوریه ۲۰۱۹ داشت؛ مشاهده کرد. مایک پنس مدعی شده بود: چنانچه متحدانمان به شرق وابسته شوند، نمی‌توانیم دفاع از غرب را تضمین کنیم.
آیا این حرف پنس را باید به منزله این تلقی کرد که برخی از متحدان غربی آمریکا شبیه دشمنان شرقی رفتار می‌کنند و دیگر نمی‌توان آنها را دوست تلقی کرد؟
با این حساب توسعه خطرناک ناتو را که بازوی اجرایی غرب محسوب می‌شود باید نه تنها واکنش به قدرت‌های نوظهور بلکه پاسخی به عدم ثبات هویت جمعی غرب تلقی کرد.
کد خبر 4853160منبع: مهر
کلیدواژه: کنفرانس امنیتی مونیخ فرانک والتر اشتاین مایر روسیه چین ایران ایالات متحده آمریکا سوریه عراق رژیم صهیونیستی ترکیه ایران فلسطین ادلب معامله قرن ویروس کرونا دونالد ترامپ روسیه ارتش سوریه لیبی کنفرانس امنیتی مونیخ رئیس جمهوری اشتاین مایر بین المللی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۰۲۷۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تاریخچه مدل‌های AMG بلک سریز، وحشی‌ترین خودروهای تاریخ مرسدس (+عکس)
تقریباً هر خودروسازی که در بخش مدل‌های پرفورمنس بالا فعال است، معمولاً هرازگاهی اقدام به ارائهٔ مدل‌های خاصی می‌کند تا نقطهٔ اوج توانایی‌های مهندسی خود را نشان دهد.
به گزارش پدال، این‌ها وحشی‌ترین و قوی‌ترین نسخه از خودروهای خاص هستند که بشدت تیونینگ شده و نشان می‌دهند هنگام برداشتن افسارها چه اتفاقی خواهد افتاد. در مرسدس بنز طی ۲۰ سال گذشته این وظیفه بر عهدهٔ مدل‌های بلک سریز بوده است. این یک باشگاه VIP بسیار اختصاصی و تولید محدود است که تنها تعداد انگشت‌شماری از خودروهای مرسدس اجازهٔ پیوستن به آن را داشته‌اند.
ریشه‌های بلک سریزدر سال ۲۰۰۶ مرسدس با بخش AMG خود در یک دوراهی قرار گرفته بود. بازوی پرفورمنس مرسدس در آن زمان بیشتر روی افرایش قدرت هر مدلی از مرسدس که مناسب می‌دید تمرکز داشت.
بااین‌حال، تعداد اندکی از این خودروها می‌توانستند هندلینگی در حد خودروهایی مثل پورشه ۹۱۱ یا حتی شورلت کوروت را ارائه کنند اما زمانی که AMG کار روی ساخت خودروهای مسابقه‌ای کارخانه‌ای برای شرکت در رویدادی بنام «تجربهٔ نهایی آسیا» را آغاز کرد، شرایط متفاوت شد.
در این فرایند بسیاری از تجهیزات جانبی و رفاهی که در خودروهای جاده‌ای وجود داشت حذف می‌شد. نتیجهٔ نهایی، ساخت SLK55 Tracksport بود که به پایه‌ای برای اولین مدل بلک سریز تبدیل شد.
مرسدس بنز SLK55 AMG بلک سریز سال ۲۰۰۶SLK55 بلک سریز ویژگی‌های پیست محور Tracksport را با قابلیت رانندگی روزانه و قوانین ایمنی مدرن ترکیب کرد. در این خودرو رول کیج و باک سوخت بزرگ‌تر که در صندوق‌عقب نسخهٔ مسابقه‌ای وجود داشت حذف شدند اما سقف ثابت فیبر کربنی، گلگیرهای بزرگ‌تر و رینگ‌های سبک‌وزن ۱۹ اینچی ترک‌اسپرت همچنان حفظ شده بودند.
خروجی پیشرانهٔ ۵.۵ لیتری V8 استاندارد SLK55 نیز به لطف سیستم سوپاپ پیشرفته‌تر و بهبود سیستم ورود هوا و اگزوز، به ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۵۲۰ نیوتن متر گشتاور افزایش پیدا کرد.
این ماشین با گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک و سیستم تعلیق با قابلیت تنظیم ارتفاع، ظرف ۴.۵ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید و می‌توانست به حداکثر سرعت ۲۷۸ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. از SLK55 بلک سریز تنها ۱۲۰ دستگاه ساخته شد که هیچ‌کدام در آمریکا عرضه نشدند.
مرسدس بنز CLK63 AMG بلک سریز سال ۲۰۰۸مدل بعدی بلک سریز بازهم بر پایه مسابقات شکل گرفت اما نه به روش قبلی زیرا این بار AMG از خودروی ایمنی فرمول یک الهام گرفت. نتیجه خلق CLK63 بلک سریز در سال ۲۰۰۸ بود که در ۷۰۰ دستگاه ساخته شد. این ماشین در ظاهر با گلگیرهای برجسته‌ای که به خودروهای مسابقه‌ای DTM مرسدس شباهت داشت، به‌خوبی ذات پیست محور خود را نشان می‌داد.
CLK63 بلک سریز از رینگ‌های ۱۹ اینچی فورج‌کاری شده، ترمزهای ۱۴ اینچی در جلو و ۱۳ اینچی در عقب و سیستم تعلیق SLK بهره می‌برد و هرچند خبری از سقف فیبر کربنی نبود اما خریداران می‌توانستند این ماده را در تریم داخلی خودرو بینند. زیر کاپوت خودرو همان نیروگاه آتشین ۶.۲ لیتری CLK63 معمولی قرار داشت اما AMG دوباره این موتور را به باشگاه پرورش اندام فرستاد تا به منیفولد هوای دوگانه و سیستم اگزوز جدید مجهز شود.
به لطف این کار، قدرت موتور به ۵۰۰ اسب بخار رسید که در کنار گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک، بلک سریز را ظرف ۴.۳ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند.
مرسدس بنز SL65 AMG بلک سریز سال ۲۰۰۸بلک سریز با SL65 توانست واقعاً خود را مطرح کند زیرا در این ماشین، چیزی که زیر کاپوت قرار داشت به سطح کاملاً جدیدی ارتقاء پیدا کرد. در بلک سریز، موتور ۶ لیتری V12 نسخهٔ استاندارد SL65 به توربوشارژرهای جدید، اینترکولر بزرگ‌تر و سیستم اگزوز اختصاصی مجهز شد.
نتیجهٔ نهایی، اعداد وحشتناک ۶۷۰ اسب بخار قدرت و ۱۰۰۰ نیوتن متر گشتاور بود که فقط توسط گیربکس قدیمی‌تر پنج سرعته اتوماتیک قابل‌تحمل بودند. با این نیروی عظیم، بلک سریز در کمتر از ۴ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید و به حداکثر سرعت ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت دست میافت.
ویژگی‌های منحصربه‌فرد این ماشین اما فقط در پیشرانه خلاصه نمی‌شد و در بدنه هم تغییراتی ایجاد شد. مهم‌ترین تغییر، حذف سقف بازشو و جایگزینی با سقف ثابت بود که گلگیرهای عریض‌تر و اسپویلر عقب هم آن را همراهی می‌کردند. دیفرانسیل لغزش محدود و تعلیق قابل تنظیم هم تکمیل‌کنندهٔ ویژگی‌های این بلک سریز بودند که تنها ۳۵۰ دستگاه از آن ساخته شد.
مرسدس بنز C63 AMG بلک سریز سال ۲۰۱۲بلک سریز در سال ۲۰۱۲ به C کلاس کوپه رسید و اکثر ویژگی‌هایی که برای طرفداران این سری آشنا بود مثل بدنهٔ عریض، رینگ‌های فورج‌کاری شده و سیستم تعلیق قابل تنظیم را به نمایش گذاشت. زیر کاپوت C63 بلک سریز همان پیشرانهٔ آشنای ۶.۲ لیتری V8 قرار داشت که ۵۱۷ اسب بخار قدرت و ۶۲۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد که توسط همان گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد.
البته در خانوادهٔ C63، نسخه‌ای غیر از بلک سریز با نام Development Package هم با ۳۰ اسب بخار قدرت کمتر وجود داشت که از بسیاری قطعات داخلی مشابه SLS استفاده می‌کرد. برای بلک سریز اما پکیج‌های پیست و آیرودینامیک هم قابل سفارش بود تا کمک کند خودرو ظرف ۴ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد. از C63 بلک سریز ۸۰۰ دستگاه ساخته شد.
مرسدس بنز SLS AMG بلک سریز سال ۲۰۱۴SLS AMG به‌خودی‌خود پیش از ارائهٔ نسخهٔ بلک سریز، یک سوپراسپرت سریع و قدرتمند بود. به همین دلیل، AMG توسعهٔ نسخهٔ بلک سریز را با کاهش بیش از ۷۰ کیلوگرمی وزن از طریق جایگزینی قطعات مختلف با فیبر کربن آغاز کرد.
گام بعدی افزودن ۴۰ اسب بخار قدرت به خروجی موتور ۶.۲ لیتری V8 بود که قدرت نهایی را به ۶۳۰ اسب بخار در کنار ۶۳۵ نیوتن متر گشتاور رساند. این موتور همچنین ردلاین بالاتری هم داشت. از سوی دیگر، سیستم تعلیق آن‌قدر سفت شده بود که فقط روی آسفالت پیست امکان استفاده داشت.
گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک نیز به‌سرعت دنده‌ها را تعویض می‌کرد تا خودرو بتواند ظرف حدود ۳ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد و به حداکثر سرعت ۳۲۲ کیلومتر بر ساعت دست یابد. از SLS AMG بلک سریز ۳۵۰ دستگاه ساخته شد.
مرسدس AMG GT بلک سریز سال ۲۰۲۱AMG GT که جانشین SLS محسوب می‌شد، درهای گالوینگ را با نمونه‌های معمولی جایگزین و ظاهری ساده‌تر پیدا کرد. در این خودرو همچنین قدرت موتور هم از SLS کمتر بود اما نسخهٔ بلک سریز که در سال ۲۰۲۱ معرفی و در ۱۷۰۰ دستگاه ساخته شد، همه‌چیز را تغییر داد.
AMG GT بلک سریز در زمانی ساخته شد که رکورد پیست نوربرگ‌رینگ برای خودروسازان بسیار اهمیت داشت. به همین دلیل، بلک سریز جدید مرسدس روی شکستن این رکورد تمرکز داشت و موفق شد این کار را انجام دهد. اصلی‌ترین عامل این موفقیت، نسخه‌ای بسیار بازطراحی شده از موتور ۴ لیتری V8 توئین توربوی AMG GT با میل بادامک جدید، میل‌لنگ تخت و سیستم اگزوز اختصاصی بود.
این موتور با تولید ۷۳۰ اسب بخار قدرت و ۸۰۰ نیوتن متر گشتاور، AMG GT را به قوی‌ترین بلک سریز تاریخ تبدیل کرد. AMG همچنین با استفادهٔ گسترده از فیبر کربن، تا حد امکان وزن GT را کم کرد. به لطف این ویژگی‌ها، AMG GT بلک سریز در کمتر از ۳ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید و به حداکثر سرعت ۳۲۵ کیلومتر بر ساعت دست میافت.
کانال عصر ایران در تلگرام
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد